STWARDNIENIE ROZSIANE (SM)

 

SM (sclerosis multiplex) czyli stwardnienie rozsiane...

Ta diagnoza może przerażać... ale zawsze jest opcja jak się nie poddać chorobie. Chory uświadamiając sobie czym jest SM myśli, że doprowadzi go to do kalectwa i zazwyczaj pod wpływem emocji rezygnuje ze wszystkiego w życiu co jeszcze mogłyby zrobić. Najgorszym wyborem jest rezygnacja z życia społecznego, zawodowego oraz niekiedy całkowity brak chęci do wszelakiej aktywności fizycznej. Wszystko to prowadzi zazwyczaj do depresji... Tymczasem nie musi tak być... Tylko około 3-5 % chorych na SM to przypadki o ostrym okresie choroby, które rzeczywiście prowadza do szybkiego kalectwa.

WARTO ZBADAĆ SIE W KIERUNKU BORELIOZY - BADANIE POLECANE O NAZWIE "CD57 lub Biorezonans typu VEGA TEST" 

PAMIĘTAJ JEST MAŁA SZANSA ABYŚ TO BYŁ WŁAŚNIE TY...

Wielu chorych prowadzi normalne życie: pracują, zakładają rodziny, podróżują itd. Z biegiem lat powstają coraz nowsze metody leczenia objawów lub nawet hamowania choroby. Badania wciąż trwają i może niebawem będzie opracowany lek na tą chorobę...

Charakterystyka choroby...

SM - sclerosis multiplex to jedna z najczęstszych chorób neurologicznych. Zwykle rozpoznawana jest około 25- 45. roku życia. Dwukrotnie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. SM jest chorobą przewlekłą - nie jest chorobą śmiertelną ani dziedziczną.
Mimo stale prowadzonych badań przyczyny choroby ostatecznie jeszcze nie poznano. Dominuje hipoteza, że winny jest układ immunologiczny. W SM, tzw. chorobie demielinizacyjnej, dochodzi do niszczenia mieliny osłaniającej włókna nerwowe i ułatwiającej przewodzenie bodźców nerwowych. W efekcie mogą wystąpić takie objawy, jak: osłabienie siły mięśniowej i niedowłady kończyn, zwiększone napięcie mięśniowe (tzw. spastyczność), zaburzenia czucia: mrowienia, drętwienia (parestezje), zaburzenia wzroku (np. nagłe zaniewidzenie, podwójne widzenie), zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi (chwiejny chód jak u pijanego człowieka), zawroty głowy, drżenie kończyn, oczopląs, zaburzenia mowy (mowa niewyraźna lub tzw. skandowana), wzmożona podatność na zmęczenie, dolegliwości ze strony pęcherza moczowego, zaburzenia czynności seksualnych, zaburzenia nastroju (częsta depresja), zespoły bólowe, zaburzenia czynności poznawczych. SM u każdego przebiega inaczej.

Charakterystyczną cechą choroby, przynajmniej na początkowym jej etapie, jest przebieg w postaci rzutów, czyli ataków objawów neurologicznych, pojawiających się nagle i trwających ponad dobę, oraz remisji, czyli okresów wycofywania się objawów i powrotu do dobrego samopoczucia. Objawy są różne w zależności od miejsca, gdzie doszło do uszkodzenia w mózgu lub rdzeniu kręgowym. Stąd nazwa choroby - "stwardnienie" - w miejscu uszkodzenia osłonki pojawia się blizna, czyli stwardnienie; "rozsiane", bo uszkodzenia mogą pojawiać się w różnych miejscach układu nerwowego.

Spośród wymienionych objawów na początku zachorowania zazwyczaj nie wszystkie występują równolegle. Czynniki, które mogą nasilać objawy SM lub wywołać rzut to: infekcje (zwłaszcza wirusowe z gorączką), wysokie temperatury, wyczerpanie fizyczne i umysłowe, urazy, stres, używki.

Przyczyna choroby wciąż pozostaje nieznana i dlatego... nie wynaleziono dotąd leku, który mógłby być skuteczny. Są domniemania, że SM wywodzi się z jelit (zaburzona mikrobiota jelitowa), od pasożytów (Biorezonans lub CD57 badanie) lub winna może być przeszłość człowieka (EPIGENETYKA). Polecam zgłębić temat!

Rehabilitacja...

Polecane są codzienne ćwiczenia fizyczne, rehabilitacja czynna i bierna, szczególnie u osób nie poruszających się. Ruch i stała aktywność fizyczna jest ważnym elementem terapii na każdym etapie choroby.

SM to choroba przewlekła. Związane z nią dolegliwości często zmuszają chorych do rezygnacji z wielu codziennych czynności. To oznacza okresowy, ale całkowity brak ruchu. Może to powodować, że pacjent nie może wrócić do poprzedniej sprawności bez pomocy specjalisty rehabilitacji ruchowej.

Aktywność fizyczna i umysłowa pobudza do działania "uśpione" komórki mózgu i przyczynia się do powstania nowych połączeń nerwowych. Czasami może to być kilka prostych ćwiczeń  poprawiających siłę słabszych grup mięśniowych a czasem normalny trening. Istotne jest, by pacjenci zdali sobie sprawę z własnych ograniczeń ruchowych i rozdzielili je na spowodowane zanikiem funkcji oraz powstałe na skutek obaw. Często zdarza się, że pacjent na skutek lęków nawet nie podejmuje próby wykonania jakiegoś zadania. Najważniejsze jest, by chciał zmienić swoje "złe" przyzwyczajenia np. wadliwą pozycję siedzącą. W warunkach domowych może to być np. masaż rozluźniający z kostką lodu, stosowany tuż przed ćwiczeniami oraz po zakończeniu. W codziennych zajęciach z pacjentami dużą uwagę zwracam na ćwiczenia oddechowe poprawiające pracę przepony, ćwiczenia relaksacyjne, wybrane techniki terapii manualnej, ćwiczenia równoważne oraz ćwiczenia siłowe (oporowe).

Wskazane jest kompleksowe podejście do tematu typu: dieta przeciwzapalna (polecam poczytać książki), ćwiczenia, relaks (spa), masaż, basen, hipoterapia, terapia manualna, terapia wisceralna, terapia punktów spustowych, praca z oddechem.

 

Można wymienić najczęściej występujące objawy tej choroby:

1. permanentne zmęczenie,
2. niedowłady kończyn, najczęściej dolnych wraz ze wzmożonym napięciem mięśniowym,
3. zaburzenia koordynacji ruchów,
4. zaburzenia równowagi,
5. oczopląs, nieostre i podwójne widzenie,
6. cierpnięcie, drętwienie i drżenie kończyn,
7. problemy z utrzymaniem i oddawaniem moczu.

 

Poza leczeniem farmakologicznym to właśnie fizjoterapia oddziałowuje najlepiej na organizm opóźniając i zatrzymując postęp SM. Wśród rozlicznych korzyści płynących z regularnego stosowania ćwiczeń należy wymienić:

1. wzmocnienie siły mięśniowej oraz zapobieganie zanikom mięśni spowodowanym bezruchem,
2. wzmocnienie ogólnej wydolności krążeniowo-oddechowej organizmu i przeciwdziałanie zmęczeniu,
3. utrzymywanie lub zwiększenie zakresu ruchów w stawach, elastyczność mięśni i zapobieganie powstawaniu przykurczy,
4. utrzymywanie równowagi i zwalczanie zaburzeń koordynacji,
5. zwalczanie spastyczności,
6. przeciwdziałanie skutkom unieruchomienia

• odleżynom

• odwapnieniu kości

• zaparciom

• infekcjom dróg moczowych

• infekcjom układu oddechowego

 7. podnoszenie aktywności nie tylko ruchowej, ale i psychicznej.

 

Gdzie szukać dodatkowej pomocy?...

Na pewno polecam książki o tematyce dieta przeciwzapalna, epigenetyka, parazytologia, naturalny rytm dobowy ciała.

Pomoc znajdziesz w ludziach czyli specjalistach: osteopata, fizjoterapeuta, psychoterapeuta, trener personalny, wsparcie rodziny. 

Innych osób specjalnie nie wymieniam (reszta do omówienia w gabinecie:)